आई - 3 - पान्हा कान्हा
पान्हा कान्हा
म्हातारी होते, विटत जाते
मेणकापडावर आटत जाते
परावलंबी होत होत
शरमेमुळे मिटत जाते
आई अखेर आतल्या आत
फार फार तुटत जाते
कोरड्याठाक डोळ्यांमधली ओळखही
गोठत जाते.
तेव्हा,
फारसे काही होणार नाही
धिस इज इट !
आता ते घडणारच आहे !
कारण
औषधे, मेंदूचा जीर्णोद्धार करत नाहीत.
हे खरे असले तरीही
Death should be graceful
वगैरे Unquoteble Quotes दंतकथांत लिहिले असली तरीही...
ती जिवंत आहे दोस्तहो !
आई नावाची सत्यकथा.
एका वेगळ्याच जगात
वेगळ्याच जाणीवेत...
पण ती जिवंत आहे,
या मुद्याचे काय ?
म्हणून...
मी काय म्हणतो...
ती मूलभूत आहे की वैश्विक ?ऑं ?
ही बोलबच्चनगीरी घाला गाच्या गात.
औषधपाण्याच डॉक्टर बघतील
तुम्हाला त्यातलं काय शॅट कळतं?
खरं तर तुम्ही तिच्यासाठी फार काही करुच नका
तिची जागा तुम्ही घ्या,
तुमच्यासाठी...
भान निर्भान मन व्हा,
तुमच्यासाठी...
तुम्ही...
तिचा इतिहास आठवून... ती व्हा,
तुमच्यासाठी...
मग तुम्ही...
मग तुम्ही
तिच्या गालावर गाल घासाल
केसांमधून हात फिरवाल
कपाळावरती थोपटत थोपटत
एक हलक्किश्शी पापी घेत
तिच्या कानात हळूच सांगाल
" ए मम्मा, ए अम्मा,
अगं शरीर आहे लाजतेस काय? "
मग तुम्ही...
सांगशात तिका
"आमका तरास होता हुनान
संडस पातळ होता हुनान,
जेवनखान टाकू नुको,
औषध नुको हुना नुको
नशिबाक गाळी घालू नुको "
गेs आये , गेs म्हातारे,
शी शू आसतलीच, खचतय काय?
होता असा खूप जणांचा .
तिया काय येकलिच आसय?
मनाक लाव्न घेव नुको
नदर गरीब करु नुको
मी काय आये डाक्टर न्हय.
चव्विस तास नर्शी ठेव्क,
मी काय आये पैशेकार न्हय.
पन काय्येक चिंता करा नुको...
होय नाय बघनारी सून आसा
हाक मारणारी नातरा आसत
मी आसय ,
तुजो झील,
सध्या बापूस
तेवा...
तुया अजाबातच भिया नुको !
गे आवशीss,
वाघोबाची पिटकुली मावशी मां तू? "
सांगा तिला...
एक होती ऊ.
तिला कोण झालीss?
टूss!
शाब्बास!
असली गाणी मला शिकवणारी
बाविशीतली शोटुश्शी मुग्गी नं तू?
ए आई
मला अक्षरे शिकवणारी तीss
मोठुश्शी ताई नं तू?
माउसच अनेकवचन काय ?
माउसेस !
कितीदा सांगायचं गाढवा?
माईस !
शाब्बास !
तूच नं ती?
माझी बाजू घेउन भांडणारी,
तूच नं ती ?
शूरवीर आई ? "
सांगा तिला.
यामुळे
फार काही होणार नाही
ती नक्कीच जगणार नाही
आणि ती अशी ...
या अवस्थेत
फार जगताही नये
असेही मला वाटते
पण...
ती जिवंत आहे दोस्तो...
तेव्हा तिला...
जाणीव होवो न होवो
प्रयत्न केला पाहिजे आटोकाट
की तिला वाटावं
याला सग्ळं आठवतंय
माझ्या बबड्याला सsग्ळंच आठवतंय
असं वाटू शकेल तिला ?
विसरला नाही,
असं वाटू शकेल तिला ?
कंटाळला नाही,
असं वाटू शकेल तिला ?
" सून ,नातरं जपतात मला,
हाच माझा उंच गेलेला
सुखावणारा मंद झुला,
मायेचा हिंदोळा
निरोपाचे सुख,
देतो मला.
मजवर कुरवंडी करुनीया | सांडिली हिने हो काया |
आठवतंय याला
हाच माझा चारपट्टी शेला
झोप बबड्या झोप.
शिणू नको असा.
किती मी नशीबवान !"
असं वाटत असेल तिला...?
नाही वाटणार .
पण...
असं तिला वाटतंय असं वाटू दे तुम्हाला
की...
म्हाताऱ्या प्राणाचं समाधान होतय
मग...
डोळ्यामधली निर्झरिणीचे
बोबडेसे हसू
हळुहळु हळूहळु
झुरमुरु झुरुमुरु...
तुमच्या आभासात
जिवंत होत होत
जिवंत होत होत...
मरुन जाईल.
पुट्टदिशी.
नदीत गंगा बुडून जाईल
तुमच्या मधला पुरुष देखिल
तिची आई होउन जाईल
शेवटचा दिस गोड होईल
चितेमधून धूर तिला
अंतराळी सुखे नेईल.
डोळे टिपत टिपत...
मती द्यावी देवे आम्हा , करण्या अट्टाहास |
तिला तिच्या घरट्यात मरु न द्यावे उदास ||
इत्यलम्
आनंद वैद्य, कुडाळ
12 ऑगस्ट 2020
9422381468
Comments
Post a Comment